از زندان های سال های پس از کشتار تعداد محدودی از زندانیان سیاسی جان به در بردند. بخشی از آنان مجددا" توسط جمهوری اسلامی بازداشت شده و یا به طرز مشکوکی (تصادف رانندگی، غرق شدن در دریا،سانحه درکوه) و برخی از آنان در اثر عوارض پس از شکنجه، بیماری های زندان در گذشته اند. واقعیت این است که زمان سر باز ایستادن ندارد. این واقعیتیاست که باید توجه جدی بدان داشت. همانگونه که در هفته ها و روزهای اخیر ما شاهد نقاب در خاک کشیدن دو زندانی سیاسی سابق رفقا حسین مرادی از زندانیان دهه شصت وعلی اکبر شالگونی یکی از زندانیان مقاوم واز جان بدر بردگان از کشتارهای شصت وهفت بودیم
خانواده
ها همواره
بعنوان اصلی
ترین
سنگربانان
دفاع از زندانیان
سیاسی سختی ها
و رنج های
فراوانی
را به دوش
کشیده اند از
جوخه های اعدام
سال های 60 که در
برابر دریافت جنازه
عزیزانشان
بهای تیرهای
شلیک شده بر
پیکر ها را
پرداختند تا
شیار خاک تفته خاوران با
دستان خالی
،تا مرگ در
تبعید. تنها چیزی
که اندکی درد
و رنج خانواده
ها را
التیام می
بخشد سرنگونی
کلیت نظام
سرمایه داری
جمهوری
اسلامی است.
گفتگوهای زندان ضمن
گرامی داشت یاد
این عزیزان و
تسلیت به
بازماندگان
آنان همدردی
خود را باخانواده
ها ی این دو
عزیز اعلام می
دارد.
گفتگوهای
زندان
24 دی ماه 1391
