احمدی نژاد روز شنبه در جریان مراسم آغاز عملیات اجرایی احداث یک آزادراه در سختانش با اشاره به تحریم های اقتصادی بار دیگر مدعی بی تاثیر بودن تحریم ها بر اقتصاد ایران شد و گفت:"تحريم كنندگان خود به بي تاثير بودن آن پي برده‌اند به نحوي كه با مشاهده توان ملت ايران در ساخت بسياري از كالاهاي تحريمي براي مشاركت و تامين اين كالاها اعلام آمادگي كردند."
او این دروغ بزرگ را در حالی گفته است که براساس خبرهای روز درست به خاطر تحریم ها
امنیت شغلی حداقل 60 هزار نفر از کارگران صنعت رنگسازی در خطر قرار گرفته و واحدهای رنک سازی با مشکلات جدی برای وارد کردن مواد اولیه مورد نیاز این صنعت روبرو شده اند. بیش از 90 هزار شاغلین صنعت برق به خاطر بدهی سنگین واحدهای تولیدی در معرض خطر قرار دارند و پرداخت بدهی بیش از پنج میلیاردی دولت به واحدهای صنعتی این رشته، باید از طریق هزینه های چند برابر قبض های برق به نام هدفمندی یارانه ها از سوی مردم پرداخت شود. به گفته رییس بخش جراحى فک و صورت بيمارستان شريعتى، کمبود بودجه و فقر تجهیزات باعث شده تا صف بیماران نیازمند جراحی بلندتر شود، استخدام پرستاران همچنان که انتظار می رفت به علت ورشکستگی دولت صورت نمی گیرد و بخش درمانی به چنان وضعی دچار شده که می خواهند برای جلوگیری از برخوردهای بیماران عاصی با پرسنل درمانی فضای مراکز درمانی را پادگانی و پرسنل را به اسپری فلفل مجهز کنند.
بنابراین بر خلاف دروف گویی های مشمئز کننده احمدی نژاد تحریم ها نه تنها تاثیرگذار است بلکه هم اکنون تاثیرات خود را در به خطر افتادن وضعیت اشتغال بسیاری از واحدهای تولیدی، در افزایش میزان مرگ و میر به خاطر کمبود داروهای اساسی، در صعود قیمت ها و گرانی کالاهای مهم مصرفی مردم، در تشدید کمبودها در اثر دشواری واردات و در تحمل هزینه های سنگین و اثرات جبران ناپذیر ناشی از تجدید ساختار صنایع پتروشیمی در جهت تولید بنزین باقی گذاشته است
به عبارت دیگر تحریم ها نقدا وضع زندگی مردم ایران را وخیم تر ساخته و هر چه بیشتر ادامه یابد در فروپاشی زیرساخت های اقتصاد کشور و گسترش فقر و محرومیت مخرب تر و فاجعه بارتر خواهد بود، اما همین تحریم ها چنان چه ادعاهای رژیم و دولتمردانش نشان می دهد هیچ تاثیری بر آنها و سیاست هایشان باقی نگذاشته است و تنها بهانه ای به دست آنان داده است تا نابسامانی های جدید، ازهم گسیختگی شیرازه های تولید، کمبودهای رو به افزایش کالاهای مصرفی حیاتی و گرانی قیمت ها را به توطئه های دشمنان خارجی و داخلی، اتاق های توطئه، و فتنه گری سازمان یافته نسبت دهند. تحریم ها به بهانه ای برای تشدید سرکوب در پائین و تقویت نظامی گری و فاشیسم عریان تر در بالا تبدیل شده است و هر چه ادامه می یابد این ارتباط گسترده تر می شود. این وضعیت جای تردیدی باقی نگذاشته است که برای رهایی از شر محرومیت ها و مصیبت های ناشی از تحریم که روز به روز دامنه تر و فاجعه بارتر می شود راهی جز پائین کشیدن رژیم ولایی و دولت پادگانی اش برای مردم باقی نمانده است.
