هیئت تحریریه سایت راه کارگر: تقویم رسمی جمهوری اسلامی را که ورق میزنی و به تاریخ سیزده مهر برابر پنجم اکتبر نگاهی می انداری از بیان روز جهانی معلم خبری نیست . همين بي تفاوتي وسكوت حکومت و دولت درسطح نظام اموزش وپرورش ،مدارس وجامعه سرايت كرده ومصيبت بارترآنكه تعداد زیادی ازخود معلمان کشور نيزاز وجود چنين روزي بي اطلاعند.
این درحالیست که پنجم اکتبر(سيزدهم مهرماه) ازسوي سازمان يونسكو،" روزجهاني معلم" نامگذاري شده است. يونسکو، يونيسف، سازمان بين المللی کار و برنامه توسعه سازمان ملل طی بيانيه مشترکی اين روز را گرامی داشته اند. در اين بيانيه آمده آنچه امروز جوامع فقير و غنی را به يک اندازه تهديد می کند کناره گيری آموزگاران از تدريس است.در اين بيانيه از آموزگاران تقدير شده و گفته شده که آنها به رغم مشکلات و شکنجه های جسمی و سياسی به سر کارهای خود می روند و از اين رو سزاوار تقدير هستند.
از سال ۱۹۹۴ این روزهرساله ازسوی یونسکو جشن گرفته می شود و توصیه شده است برگزاری جشن و مراسم بزرگداشت در سطح ملی به عهده کشورها باشد. این مصوبه در اجلاس ۴۴ و با پیشنهاد دبیرکل یونسکو بر این نکته تاکید می کند که برای بالا بردن کیفیت آموزش و پرورش باید کیفیت کار وزندگی معلمان ارتقا یابد و معلم از جایگاه اجتماعی مناسبی برخوردارشود.
در ایران امسال درشرایطی به سوی این روز می رویم که نزدیک دو هفته ازآغاز گشایش مدارس و دانشگاهها می گذرد. معلمان شرایط دشواری را پشت سرمی گذارند . بطوری که کسری بودجه آموزش و پرورش، اجرایی نشدن لایحه خدمات کشوری برای شاغلان فرهنگی، افزایش حقوق با درصدی کمترازنرخ تورم ورشد فزاینده گرانی ، اخراج معلمان قراردادی، بازخرید معلمان،عدم پرداخت به موقع حقوق معلمان و تحمیل فضای امنیتی و ایدئولوژیک برآموزش و پرورش، امید و اعتماد فرهنگیان را خدشه دارکرده و امروز فرهنگیان از ناراضی ترین بخش طبقه و مزد و حقوق بگیران جامعه قلمداد می شوند.
اعدام معلمانی چون فرزاد كمانگر در کارنامه سیاه رژیم وارد شده است. معلمانی همچون؛ رسول بداقي، هاشم خواستار، عبداله مومني، جعفرابراهيمي و محمد داوري در زندان هستند؛ و خواست آزادی بی قید و شرط یکایک آنان درکنار آزادی تمامی زندانیان عقیدتی و سیاسی ، همچنان از مطالبات فوری است. صدوراحکام انفصال ازخدمت واحکام سنگین تعلیقی و تعزیری و اجرای احکام تبعید برای تعدادی ازمعلمان، تنگناهای دشواری را برای آنان رقم زده است. حل مشکلات معیشتی معلمان، رفع کسر بودجه بخش آموزش و پرورش و سرمایه گذاری زیربنایی بر آموزش، استخدام نیروهای خرید خدمتی، چاره اندیشی در برابر رشد روزافزون مردودی ها و محرومیت های آموزشی، پایان دادن به مغزشویی کودکان و نوجوانان، پذیرش جایگاه تربیتی معلمان و طرد مداخله روزافزون روحانیون در ساختارهای آموزش و پرورش، برچیدن نهادهای سرکوبگر حراستی و پذیرش عملی حق مشارکت موثر همه معلمان و فرهنگیان کشور در مجموعه نظام آموزشی از ایده تا اجرا، پایان دادن به گزینش های رسوا و مبتنی بر تبعیض ساختاری بخشی از مطالبات مهم معلمان و فرهنگیان کشور در وضعیت کنونی است، اما مسوولان رژیم درست در همین شرایط پنج میلیارد تومان برای راه اندازی 10 هزار مدرسه قرآنی اختصاص می دهند تا از 15 مهرماه جاری این مدارس را با مديران مدارس، روحانيون و بسيج محله اداره کنند.
در روز جهانی معلم آن چه بیش از هر زمان شایسته تاکید و یادآوری است این واقعیت سرسخت و انکارناپذیر است که معلمان تنها با تشدید و تقویت مبارزه برای مطالبات معیشتی، مقاومت وسیع و سازمان یافته در برابر شبیحون ضد فرهنگی جدید رژیم به نظام آموزشی و همسویی و اتحاد گسترده با سایر جنبش های معترض به وضع فاجعه بار کنونی کشوراست که می توانند در برابر سیاست های مخرب و ضد آموزشی رژیم فقر و خرافه و سرکوب مقاومت نمایند و آینده کشور و آینده سازان آن را نجات دهند.
