از سوی هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)
به رفقای کمیسیون نشست مشترک، احزاب، سازمانها و نهادهای چپ و کمونیست
همراه با درودهای فراوان
۰۲ ژوئن ۲۰۱۲
در جلسه پالتاکی گذشته رفقای شرکت کننده انتظارات شان را از اجلاس حضوری مطرح کردند و خوشبختانه ما نوشته رفقای حزب کمونیست ایران را نیز دریافت کردیم . ما نیز در نوشته ای که برای جلسه پالتاکی گذشته ارسال شد، نقطه نظراتمان را درباره موضوع اتحاد مطرح کردیم. به نظر ما بخشی از پیشنهادات رفقای حزب کمونیست ایران پیشنهاداتی عملی است که می تواند سنگ بنای همکاری ها را از سطوح وحدت های واقعی شروع کند.
- ما با پیشنهادات زیر که اجزاء پروژه اتحاد عمل میان سازمان های چپ و کمونیست است کاملا" موافقیم:
1- ایجاد شورای همکاری های نیروهای چپ برای تداوم همکاری ها و از جمله انتشار اعلامیه و یا آکسیون های مشترک بر مبنای اصل توافق با شرک نمایندگان جریانات شرکت کننده
2- اجلاس های سالیانه برای بررسی عرصه های بیشتر همکاری
3- ایجاد سایت اینترنتی مشترک برای انعکاس فعالیت همه نیروهای شرکت کننده در شورای همکاری ها از طریق توافق بر روی ضوابط
- اما در ارتباط با ایجاد شوراهای کشوری و یا شهری متشکل از همین نیروها در سطح کشورهای اروپایی و امریکا !
همانطور که در نامه قبلی( ضمیمه ) مطرح کردیم جنبش چپ ایران سالیان طولانی است که با یک گُسست بزرگ مواجه است. یک وجه این گسست خود را در پراکندگی عظیم فعالینی که مستقل از سازمان ها و تشکل های حزبی موجود فعالیت می کنند، متجلی می سازد.علاوه بر آن، پس از سرکوب خیزش سال 88 توسط رژیم جمهوری اسلامی، توده وسیعی از فعالین چپ جوان ناچار به مهاجرت شدند که به نسل جدید فعالین چپ کشورمان تعلق دارند. این فعالین جوان که شکل گیری و تجربه مبارزاتی شان با نسل های قبلی تفاوت دارد فاقد پیوند چه با فعالین مستقل نسل های گذشته و چه با سازمان های چپ موجود بوده و بخشی از آن ها حول تشکل های ویژه و یا نشریات اینترنتی متشکل شده اند. بنابراین وجه دیگر گسست چپ، گسست میان نسلی است که پاسخ صحیح دادن به آن، برای آینده چپ ایران از اهمیت حیاتی و سرنوشت ساز برخوردار است.
برای ترمیم این گسست و برای آن که این نیروی عظیم با فعالین تشکل های حزبی به فعالیت مشترک به پردازد نیاز به ظرف تشکیلاتی معینی است که بتواند رابطه ای دمکراتیک، برابر حقوق و پایه محور میان این دو بخش جدافتاده از فعالین جنبش چپ و رابطه گسسته میان نسلی را، برقرارسازد. این رابطه برابر حقوق تنها می تواند از طریق ایجاد تشکلی مستقل و خودبنیاد تضمین شود که در آن اعضا، صرفنظر از وابستگی و یا عدم وابستگی به سازمان ها، صرفنظر از تفاوت سنی و نسلی و تجربه، هر یک دارای یک رای و در کلیه عرصه های درونی و بیرونی دارای حقوق برابر باشند. چنین تشکیلاتی قادر است سامان بخش ارتباط و فعالیت روزمره مشترک چه در سطح درونی وچه در سطح بیرونی به شکل کاملا" نظام مند و برمبنای دمکراسی مشارکتی باشد. هنگامی که چنین تشکلی شکل بگیرد حداقل دربرابر یک عضو وابسته به تشکل های حزبی ده فعال، و درشرایط گسترش بیشتر، ده ها فعال مستقل حضور و فعالیت مشترک خواهند داشت.
تجارب گذشته نشان داده است ساختاری که از حضور سازمان ها به صورت سازمان در کنار فعالین مستقل بنا شود ساختاری غیرمتقارن است که توازن درونی و ارتباط دمکراتیک و برابر حقوق اعضای تشکیل دهنده را در هم می ریزد و دیر و یا زود به کناره گیری فعالین مستقل و در ادامه به فروکش فعالیت ها و انحلال رسمی و یا عملی این نوع تشکل ها می انجامد.
به نظر ما نهادهای همبستگی در دفاع از جنبش کارگری در خارج از کشور و اتحاد چپ ایرانیان خارج از کشور( درکانادا و آمریکای شمالی) که به ابتکار فعالین مستقل و درس گیری از تجارب گذشته ایجاد شده است الگوئی مناسب و موفق از این نوع تشکل است. همانطور که در نامه قبلی پیشنهاد کردیم ما نیروهائی که خواهان اتحاد واقعی میان نیروهای چپ هستیم جا دارد تا فعالین مان را تشویق کنیم که در شهرها و کشورهای مختلف با همیاری فعالین مستقل و بویژه فعالین نسل جوان چپ تشکل های مستقل نیروهای چپ را ایجاد کنند.
بنابراین این تشکل، "شورای همکاری های نیروهای چپ"( همکاری نمایندگان چند سازمان و تشکل برای انتشار اعلامیه و آکسیون) در سطح محلی نیست بلکه تشکل و یا سازمانی مستقل از شورای همکاری های نیروهای چپ و مستقل از هرسازمان و تشکل های دیگر است. تشکلی است خودبنیاد، مستقل، بر مبنای اصل یک فرد یک رای است که ظرفیت پاسخ به گسست های اشاره شده در بالا را، دارد.
و نهایت این که به نظر ما پروژه ای از اتحاد که بیشترین توان برای ایجاد همکاری از پایه در میان نیروهای چپ و کمونیست را دارد، یا پروژه اصلی اتحاد چپ در شرایط حاضر، این الگو از همکاری است و ما در شرایط حاضر توافق برای راه ا ندازی این نوع اتحاد ها را موثرترین شکل پیشرفت به سوی اتحاد میان نیروهای چپ و کمونیست می دانیم. بدون ایجاد چنین تشکل هائی اکثریت فعالین چپ و بویژه نسل جوان چپ از روند اتحاد بیرون مانده و اتحاد چپ به انتشار چند اعلامیه و آکسیون مشترک( که البته در حد خود و بجای خود قدمی مفید و مورد تائید ماست ) محدود خواهد ماند.
- برای آن که راه ورود هر چه بیشتر نیروها در آینده باز باشد توصیه ما این است که بیانیه منتشره حاوی هیچ نوع پلاتفرمی نبوده بلکه با اشاره مختصر به اوضاع کنونی ضرورت اتحاد نیروهای چپ را مطرح کرده و از نیروهای دیگر بخواهد که با درک حساسیت شرایط حاضر به روند همکاری ها به پیوندند. البته پس از شکل گیر شورای همکاری می توان در باره مناسب ها و حوادث مختلف اعلامیه هائی منتشر کر.
- یکی از پیشنهادات در باره نشست حضوری بحث برروی اوضاع جهانی و ایران بود. ما فکر می کنیم که چنین بحثی با توجه به کثرت شرکت کنندگان تنها اتلاف وقت خواهد بود. همه شرکت کنندگان از مواضع یکدیگر با خبرند و یا می توانند با مراجعه به سایت های مربوطه مطلع شوند. اگر جریانی طرح مسائل خاصی را با دیگر شرکت کنندگان ضروری می تواند از طریق ای میل ها مطالب خود را در اختیار دیگر شرکت کنندگان قرار دهد. اجلاس زمانی می تواند موفق شود که وقت محدود موجود به بررسی و تصمیم گیری درباره راه های عملی همکاری نیروهای چپ و کمونیست اختصاص داده شود.
شنبه ۱۳ خرداد ۱۳۹۱ برابر با ۰۲ ژوئن ۲۰۱۲
